SAP Enterprise Architecture Framework jest znaną metodyką rozwoju architektury
korporacyjnej opartą na strukturze TOGAF. TOGAF - The Open Group Architecture Framework to inaczej szkielet dla architektury
korporacyjnej, który zapewnia kompleksowe podejście do projektowania,
planowania, implementacji oraz zarządzania informacyjną architekturą
organizacji. Wersja TOGAF 9.1 została
opublikowana w grudniu 2011 r. jako tzw. edycja techniczna TOGAF 9 (ang.
Technical Corrigendum.
Metodyka SAP Enterprise
Architecture Framework została dostosowana w taki sposób, aby wspierać
wdrożenia aplikacji komercyjnych w przedsiębiorstwach zorientowanych na usługi.
Celem tej metodyki jest transformacja organizacji w firmę działająca w
strukturach architektonicznych spełniających także założenia związane z
orientacją na usługi, czyli SOA.
SAP EAF służy do realizacji
potrzeb biznesowych poprzez IT. Wśród narzędzi służących do utrzymywania
architektury, zgodności i tworzenia aplikacji kompozytowych należy wymienić SAP
NetWeaver Composition Environment, SAP Solution Manager, bądź SAP NetWeaver
Process Integration. SAP EAF dostarcza swoim użytkownikom proces konwersji
potrzeb biznesu ma architekturę IT, pomaga zidentyfikować potrzeby informacyjne
biznesu, pomaga zidentyfikować uwarunkowania wdrożenia rozwiązań docelowych i pomaga
zidentyfikować istniejące ryzyko i ograniczenia,proces projektowania
wartościowego modelu.
Model architektoniczny SAP EAF obejmuje szereg uniwersalnych
pojęć, które konstruują środowisko dla rozwiązań w architekturze SOA czyli architektury
zorientowanej na usługi. Architektura oparta na usługach (ang. Service-Oriented
Architecture, SOA) –to inaczej koncepcja tworzenia systemów informatycznych, w
której główny nacisk stawia się na definiowanie usług, które spełnią wymagania
użytkownika. Pojęcie SOA obejmuje zestaw metod organizacyjnych i technicznych
mający na celu lepsze powiązanie biznesowej strony organizacji z jej zasobami
informatycznymi. Wśród tych pojęć można
wymienić: funkcje, usługi biznesowe, usługi aplikacyjne, komponenty aplikacji,
komponenty techniczne, kontrakty usługowe. Dzięki wykorzystaniu tych pojęć
istnieje możliwość płynnego przejścia z poziomu modeli architektonicznych SAP
EAF ma poziom modeli rozwiązań SOA.
Użytkowanie rozwiązań w architekturze SOA wiąże się z
szeregiem specyficznych zagadnień decyzyjnych. Przykładem takiego zagadnienia
może być potencjał zdolności do ponownego użycia usług, który determinuje
stopień ich unifikacji i budżet rozwojowy. Wiedza o organizacji
przedsiębiorstwa, celach, planach i uwarunkowania jego funkcjonowania ma
fundamentalne znaczenie dla trafnego wyboru wariantu rozwoju rozwiązań w
architekturze SOA.
Podejście SAP Enterprise Architecture Framework wyjaśnia
związek rozwiązań IT z potrzebami biznesu wskazując na racjonalny poziom
wydatków związany z rozwojem proponowanych rozwiązań, pozwala ocenić potencjał
przyszłego wykorzystania tworzonych komponentów systemowych, systematyzuje
repozytoria SOA w kontekście biznesowym, dzięki czemu możliwa jest szybka
identyfikacja istniejących i brakujących komponentów.
Faza wstępna SAP EAF zapewnienie wspólnego języka dla biznesowo i
technologicznie zorientowanych uczestników przedsięwzięć. Architektura
biznesowa pozwala na dostarczenie systematyki usług biznesowych i uwarunkowań
ich funkcjonowania, natomiast architektura aplikacji służy do tworzenia
powiązania usług biznesowych z aplikacjami i danymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz